“Bir baba çocuğuna güzel ahlaktan, terbiyeden başka bir şey veremez.” (Tirmizî, Birr, 33; İbn Hanbel, IV, 77)
Bu yolculukta ilk önce bu hadisi kendimize rehber edinmeliyiz.
“Alnı secde görmemiş bir insana aşkı anlatamazsınız.” (Emre Biricik)
Secde, Allah’la buluşma, konuşma, huzura erme anıdır ve bu anı yaşamayan hayattan hiçbir lezzet alamaz ve bu dünya ona zindan olur.
Alnı secde görmüş bir aile iseniz, evladınız her gördüğünde sizi taklit eder. Onu gördükçe bağrınıza basıp öpmek istersiniz.
Allah’ım, ne kadar da güzel bir evlat yetiştirmişim. Bana ve oğluma İslam’ı yaşamayı nasip ettiğin için sonsuz hamd ve senalar olsun. Ben öldükten sonra en güzel mirasım evladımdır, biliyorum. Gözüm arkada kalmayacak; arkamdan dua eden bir amin kuşum olacak, her perşembe saracak etrafımı Yasin ile, Kur’an ile, hayır ile…
Kıymetli anneler, çocuk yetiştirmek başlı başına bir sanattır ve bu hayattaki en zor mesleğin annelik olduğunu söyleyebilirim.
İşten gelen beyefendi, hanımına “Tüm gün evde ne yapıyorsun? Sırtında yük mü taşıdın? Bugün de mi yemek yapmadın?” derse, ona büyük haksızlık etmiş olur. Bu cümle yerine:
“— Evet hanım, kim bilir bugün çok koşuşturmuşsun. Ev, yemek, çocuk… Ne kadar yorulmuşsundur. Bir çay yapayım da karşılıklı oturup içelim.” derse, hanımının yüreği huzurla demlenir. Ve bunu unutmayın, altını çizerek söylüyorum: Hanımlarınızın değerini iyi bilin. O ki cennetin anahtarı, o ki size Allah’ın bir emanetidir. Evet beyler, ihmal ettiğiniz çiçek bir gün solar. Artık su vermek bir işe yaramaz, ölmüştür. O gülleri soldurmak sizlere yakışır mı?
Ailenin en büyük temeli çocuktur. Bir evde çocuk yoksa, o eve güneş doğmaz. O evde huzur yok demektir. Onlar filizlenen tohumlara benzer, etrafa neşe saçar.
Bir ebeveyn olarak çocuğumuzu en iyi şekilde eğitmek vasfımızdır ve çocuk eğitiminde çocuklara neler öğretilmelidir sıralayabiliriz:
- İlk önce selamlaşmayı öğretmeliyiz.
- Bir işe başlamadan önce “Bismillah” demeyi öğretmeliyiz.
- Dini bilgileri sevdirmeliyiz.
- Yanında sesli dua etmeliyiz.
- Yaramazlık yaptığı zaman onu cehennemle korkutmamalıyız.
- Küçük yaşta camiyi sevdirmeliyiz.
- Kur’an-ı Kerim’i öğretmeliyiz. Zira ne demiş Hz. Ali: “Sizin en hayırlınız, Kur’an-ı Kerim’i okuyan ve öğretenidir.”
- Kısa dini hikâyeler anlatmalıyız.
- Bir hata yaptığı zaman “Allah seni cehenneme atar” demeyin. Bu şekildeki bir ifade onu Allah’tan uzaklaştırır.
- Yeri geldiğinde çocuklarımızla şakalaşmalıyız.
- En sevdiğiniz vazonuzu kırdı diyelim; onu incitmeden ufak bir ceza verebilirsiniz.
- Ona bir şey alacağımız zaman bu imkânı bize Allah’ın verdiğini belirtmeliyiz.
- Çocuklarımıza karşı merhametimizi nerede ve hangi durumlarda nasıl kullanacağımızı iyi bilmeliyiz.
Benim düşünceme göre, bir çocuğun her istediği yapılmamalı. Zira bu çocuk doyumsuz olur, alışır ve her gördüğünü ister, şımarır. Tatlı bir dille rızkın kolay kazanılmadığını anlatmalıyız.
Yani sevgili anneler, aile edebi, terbiyeyi öğreten bir okuldur. Nasıl yetiştirirseniz o çocuk öyle kalır ve annelik en güzel ibadettir.
Sen kötü yollarda yürürsen, o çocuk seni örnek alır ve kötü yollara gider. Kötü yol sana diken, iyi yol ise sana gül olur. Tercih sizin. Aklıselim sahibiyiz ve seçim yaptığımız her şey bizim tercihimizdir.
Vesselam…
Ne güzel bir kalbin aynası olmuş bu satırlar… Genç bir yazarın yüreğinden süzülen bu kelimeler, hem bir babanın duası, hem bir annenin yüreğindeki titremedir. Hadislerle örülmüş, secdeyle yoğrulmuş bu yazı, bize evlat yetiştirmenin aslında bir ibadet, bir ömürlük emanet olduğunu yeniden hatırlatıyor.
Özellikle “alnı secde görmüş bir aile” ifadesi, hem şiirsel bir derinlik taşıyor hem de manevi bir pusula gibi önümüzde duruyor.
Sevgili Rabia, kalemin daim olsun. Satırların, nice kalplerde iz bıraksın. Sen yazmaya devam et; çünkü senin cümlelerin bir duadır aslında… Hem kendine, hem bizlere.
Harikasın..👏👏🌹