İnsan Levlak hitabına mazhar olmuş muazzam bir varlıktı.İnsan Cemal sıfatında Kemalat-ı Süreyya idi. Kainatın hal olmuş biçimiydi. Yeryüzünün kandilleri, her birinin ışığında
galaksilerin raks haliydi. İnsan denen varlığa dokunduğunuzda uçsuz bir deryanın yakamozların etkisinde kaldığı Kürre-i Arzın neşveleri idi.
Şöyle bir baktığımız zaman insan Cenab-ı Hakkın sıfatlarının tezahürü ve dahasında Ayet-ül Kübra olduğunu görüyoruz. İnsanın her zerresinin güneş sistemindeki gibi galaksilerin
etrafında teveccühde bulunan ve asla itaat de bir milim bile şaşmadan etrafında döndüğünü ve içinde bulunduğumuz kürre-i arzın ayakta kalıp insana hizmet etdiğini ve insanında
bu muazzam döngünün içinde bir yaratıcıya nasıl itaat edebileceğini Kur-an ışığında bizlere hem akıl hemde ilim noktasında göstermiştir.
İnsanı şerefli yaratarak kendisine Habibullah sıfatıyla muhatap kıldığını görüyor ve teveccühte sen hitabıyla değil insanlar (siz) hitabıyla kendisini bize tanıttırmış olduğunu
ve insanın nasıl bir makamda ismi Azam sıfatına layık bir varlık olduğumuzu bizlere İlmel, Aynel ve Hakkel yakin olarak bildirmiştir.
İnsan kusursuz bir varlığın kendisine muhatap kılacağı en şerefli şekilde Miraca yükselterek Burak, Refref ile Allah’a ulaşmış yeryüzünde ise Kelimetullah sıfatına mazhar olup
Allah’ın zatı ile konuşarak ve dahasında koca deryaları Kızıl Deniz’i ikiye yarabilecek sıfatla donatılmış Ahsen-i takvimdi.
İnsan kiri barındırmayan dua ile Allah’a teveccühte bulunan pak alınların secdede kalmış secdegahın vav hali idi.
