Hiç çıplak gözle Venüs’ü gördünüz mü ya da Satürn ile Mars’ı? Bu sorunun yöneltildiği kimseler genellikle ”Bu gezegenler teleskop olmadan görülmez ki’’ şeklinde cevap verirler. Ancak özellikle haziran ayından kasım ayına kadar geceleri bu gezegenlerin çoğunu gökyüzünde rahatlıkla çıplak gözle görebilirsiniz. Evet, geceleri gök yüzünün güney tarafında gördüğün, yıldızlar gibi yanıp sönmeyen ve senin ‘’Aa ne kadar parlak bir yıldııız’’ dediğin şey aslında bir gezegen, dünyamız gibi. Peki yıldızlar sadece geceleri mi ortaya çıkar? Aslında gündüzleri de görülebilen yıldızlar vardır. Biz onlardan bir tanesine ‘’Güneş’’ adını vermişiz. Buna rağmen teleskobu olmadığı için hiç gezegen görmediğini ve şehirde yaşadığı için hiç yıldız göremeyeceğini ifade edenler var. Bunlar kolayca görülebilecek iken ve hayatımızın içindeyken bizler bi şekilde bunları kafamızda soyutlamış ve ulaşılamaz bir yere koymuşuz.
Allah gerçekten bulutların üzerinde ya da bizlerden çok mu uzakta? Neden Allah kendisi için “Şah damarınızdan daha yakınım” (Kaf, 16) dediği halde ona illa bir uzaklık ve soyutluk özelliği veriyoruz. Çocukların günlük hayatta deneyimleyebilecekleri birçok olayı o kadar uzakta ve erişilmez olarak anlatıyoruz ki onlar için tüm bu gerçekler soyut bir alan olarak kalıyor. Dolayısıyla soyutlaşan o varlık onun iletişim kuramayacağı, hiçbir zaman göremeyeceği ve asla hayatının bir parçası olarak değerlendiremeyeceği, varlıkla yokluk arasında gidip gelen bir gerçeklik haline geliyor.
Dolayısıyla Allah sanıldığı kadar erişilemez veya gezegenler düşünüldüğü kadar ulaşılmaz değil. Venüs’ü görmek için başını biraz gökyüzüne, Allah’ı duyumsamak için başını varlığın bir yüzüne çevirmen yeterli.
