Arş-ı âlâda serdim seccademi. Yalvardım Mevla’ya, her seslenişimde: “Affet Rabbim, affet! Ben geldim. Günahları boynuma doladım da geldim, merhametine sığınmaya geldim, rahmetine kavuşmaya geldim. Arş-ı âlâda adını anmaya geldim.”
Günahlarıma avuç avuç tövbe edip de geldim. Yalnızdım, çok yalnızdım. Seni buldum, açıldı tüm kapılar. Açıldı sana tüm gönlüm, açıldı ellerim semaya. Döküldü yüreğimden methü senalar, aktı gözlerimden kirli günahlar. Seni yazdım kalbime. Rabbim diye nakşettim yüreğime. Bir teheccüd vakti alnımı koydum secdene, yaş doldu gözlerime. Günahıma ağladım, sensiz geçirdiğim günlere ağladım, seni bilmediğim dakikalara ağladım. Ağladım, gözlerimde tek damla günah kalmayana dek. Senin için, sana ağladım Rabbim…
Sen değil misin Rabbim, “Her zorluktan sonra bir kolaylık vardır” diyen? Sen değil misin Rabbim, “Göğsünün daraldığını biliyoruz” diyen? Sen değil misin Rabbim, “Allah kuluna kâfi değil midir?” diyen? Sen değil misin Rabbim, “Sakın ümidini kesenlerden olma” diyen? Sen değil misin Rabbim, Yusuf…
Arş-ı âlâda serdim seccademi. Yalvardım Mevla’ya, her seslenişimde: “Affet Rabbim, affet! Ben geldim. Günahları boynuma doladım da geldim, merhametine sığınmaya geldim, rahmetine kavuşmaya geldim. Arş-ı âlâda adını anmaya geldim.”
Günahlarıma avuç avuç tövbe edip de geldim. Yalnızdım, çok yalnızdım. Seni buldum, açıldı tüm kapılar. Açıldı sana tüm gönlüm, açıldı ellerim semaya. Döküldü yüreğimden methü senalar, aktı gözlerimden kirli günahlar. Seni yazdım kalbime. Rabbim diye nakşettim yüreğime. Bir teheccüd vakti alnımı koydum secdene, yaş doldu gözlerime. Günahıma ağladım, sensiz geçirdiğim günlere ağladım, seni bilmediğim dakikalara ağladım. Ağladım, gözlerimde tek damla günah kalmayana dek. Senin için, sana ağladım Rabbim.
Arş-ı âlâda serdim seccademi, teslimiyetin en saf halinde. Mecnun’un Leyla’ya, çölün suya hasretinden ötede yalvardım Mevla’ya. Her bir zerremle: “Affet beni, ey günahkârların Rabbi! İşte bak, ben geldim,” diye. Günahlarımdan kararmış bir kalple geldim, senden kalbime ferahlık istemeye geldim. Adını bu sefer dilimle değil, kalbimle anmaya geldim. Ey Rabbim, işte bak, ben geldim, zikri unutmuş dilimle. Senden seni anabilmeyi istemeye geldim. Kafese sıkışmış ruhumla, seninle olan bir özgürlük istemeye geldim. Yalnızım Allah’ım, kayboldum kuytu köşelerde, senden seni bulmaya geldim.
Sen değil misin Rabbim, Yusuf aleyhisselam’a “Artık bana düşen güzelce sabretmek” dedirten? Sen değil misin Rabbim, “Korkmayın! Şüphesiz ben, sizinle beraberim. İşitir ve görürüm,” diyen? İşitip görüyorsun Rabbim. Sana açılan bu elleri boş çevirme. Aynı duaya âmin diyen şu kullarını mahrum eyleme. Arş-ı âlâda duyur sesimizi. Duysun tüm melekler, duysun bütün kâinat. Titresin yer ve gök âminlerimizden.