Bu âlemde insanın sessizliğine, acısına, hüznüne bir dil olmak için gelmedik mi? Geldik lakin bilmiyoruz, bilseydik eğer bugün İsrail şerefsizleri masum Müslüman kardeşlerime, o masum çocuklara bunca zulmü reva görmez, yaptıkları cezasız kalmazdı. Dil olmadan sözün bakışla faydası âşık olanlar içindir, veli olanlar içindir. Oysa hepimiz ne gerçek âşık ne de birer veliyiz. Öyle ise dil ile söz, sözün gereği olarak da imanın gücüyle o zalimlerin başına birer kurşun gibi bakarak, iki yüz gün önce öldürerek bu zulme son veriyor olurduk… Bunca yapılan yanlışı düzelten birisi çıkmıyorsa, Rabbim çıkartır meydana inşaallah. Hem de hemen bunca zulme son verdirtir, buna inancımız sağlam, lakin beklemek ıstırap veriyor, yakıyor, parçalıyor… Hayatımızda farklı zamanlar içinde elbette ki kuluz, beşeriz, hata yapıyoruz lakin böylesi durumlarda bu hatalara son vererek, zalimin anladığı dilden konuşmalıyız, buna bende dâhilim elbette ki.
Elimizden gelmediği zamanlar için elbette Rabbimize dua ederek buna son vermesi için nusretini bekleyerek, yardımcı olmayı seçen kullarız. Böylesi anların zorluğundan, çetinliğinden Rabbim bizleri korusun, zayıf olan imanımızı, Müslümanlığımızı ak pak ederek ali etsin inşaallah. Biliyoruz ki imanın en düşük şubesi ”buğz” etmektir, inşaallah Rabbim’in nusretiyle bunu aşıp en yüksek mertebesine ulaşarak, zalimlere gereken dersi verenlerden oluruz. Bunu söylerken ben ne âlim ne din görevlisiyim, alelade birisiyim. İçimdeki imanın gereği, Rabbimin bildirdiğini bilen, bildiği ile sizler gibi yanan ve kavrulan birisiyim. Rabbim takva ehli olanları karşımıza çıkartsın, buna ihtiyacımız var çünkü her şeyi yanlış biliyoruz. Rabbim bu yanlışlıktan bizi dönenlerden eylesin inşaallah nusretiyle.
İnsanın hatasının yüzüne söylenmesi sarssa da ben, hatamı biliyorum, sarstığı kadar sarssın, gururumu parçalasın, yok etsin, bizlerin de bunu söylemesi zor olsa da bu böyledir. Dokunsun, parçalasın lakin masumlar ölmesin, bunca zorluklarına karşı koşanlardan eylesin Rabbim inşaallah.
