Kudüs ve Mescidi Aksa, Harameyn’den/Kabe ve Mescid-i Nebevî’den sonra Müslümanların kalbinin attığı üçüncü makamdır. Bütün insanların kalbinin attığı yerdir aslında. Kudüs, insanlığa rehber olarak seçilmiş güzide şahsiyetlerin/peygamberlerin vatanıdır. Çünkü Kudüs, her birisi insanın bir ayak izine denk gelen başta Hz. Mûsa ve Hz. Îsa olmak üzere; Hz. İbrahîm, Hz. Lût, Hz. İshak, Hz. Yakup, Hz. Yûnus, Hz. Yûsuf, Hz. Dâvût, Hz. Süleyman ve Hz. Zekeriya gibi peygamberlerin durağıdır.
Din-i Mübîn-i İslam’ın rehber kitabının ana merkezinde, çevresi bereketli kılınmıştır bu güzide mekanın. Bundan mütevellit, namahrem eli değmemelidir Kuds-i Şerife. Kuds-i şerifin mahremiyetine halel getiren o eller kırılmalıdır.
Beytü’l-Makdis Peygamber (a.s.) özelinde Hakkın ve hakikatin temsilcisi Mü’minlerin urûcudur/miracıdır/yükselmesidir Hakka ve hakikate. Kırmızı çizgisidir inananın. İbrahîmî ve Muhammedî bir tavırla taraf belirlemedir Kudüs. Selahattin olmanın adıdır Kudüs. Adından da neşv-ü nema bulduğu vech ile mukaddes mi mukaddestir bağrı yanan müminler için.
Mûsa olmanın adıdır Kudüs. O mukaddes beldeye varabilmek için Hakk ve hakikat namına bir âsa ile Kızıldeniz’i yarabilmektir. Rehber kitabımızın deyişiyle (A’raf 7/137; Enbiya 21/69-71) berekete ermek için İbrahîmî bir duruşla Nemrutların ve Nemrutlaşanların ateşlerine inat; sabırla ve metanetle yürünen bir yoldur Kudüs. Hem Fârûkî bir tavırla Ömerleşerek adil olana ve güvene/selamete kapı aralamaktır Kudüs. Zira mü’min için Kudüs, Muhammedî bir edayla yüreğinin hissiyatının kıblesi olmaktır.
Bu nedenle bir Mü’min için Kudüs/Beytü’l-Makdis, Peygamberlerini hunharca katletmiş, bütün güzellikleri, mamur olan bütün eşyayı maymunca iştahları uğruna ifsâd ve kutsallarını tahrif etmiş; zevk ve sanat yoksunu, hayatları ve yaşam kaliteleri gri duvarlarla örülü azgın ve lanetli bir kavme/topluluğa bırakılamayacak derecede hayatidir. Bir Mü’min için O’ndan vazgeçme düşüncesi bile iffetsiz ve izzetsiz bir ölümdür.
ADI KONULAMAYANA
Ey limon ağacım
Ey zeytin dalım
Ey Kudüs’üm
Ey kalbim
Ey kadim diyarım
Ey ana ocağım
Ey sessiz çığlığım
Ey büyütemediğim Hanzala’m
Ey tadamadığım huzurum
Ey sapan taşlım
Ey ben’den uzağım/Aksam
Ey nazik çağrım
Ey uzun hatıram
Ey puslu rüyam
Ey haremim/izzetim
Ey bitmeyen yasım.
Umutsuzca kapandım
Secdem olsun miracım
Huzura ersin bedenim
Dingin olsun ruhum
Hüzünlensin yüreğim
Şahit olsun gözyaşım
Tükeninceye kadar Ağladım
Divana durdum
Sönünceye kadar güneşim
Karalara büründüm
Kopsun diye kıyametim
Fütursuzca savaştım
Kuma serilsin cesedim
Filistin olsun kanım
Yumruk olsun fikrim
Kudüs olsun mahşerim
Barış olsun şehrim
Bereket olsun adım
Selam olsun beldem
Kucaklasın Peygamberim!
