Bizim dönem nesiller (Y Kuşağı) tarafından hep duyduğumuz ve hayat sahnesinde üzerinde söylem ve eylemlerde bulunduğumuz, ama yeni nesil için (Z ve Alfa kuşağı: her ne kadar bu kuşak işi bir yutturmaca olsa da) garip kalan kavramlardan biri haline gelen ama aslında Kerim kitabımız Kur’an’da çokça üzerinde durulan bir Kur’an kavramı olan Tağut nedir veya Tağut kimdir?
Yoldan saptıran, sınırı aşmış, mütecaviz anlamlarına gelen tağut kelimesi; Allah’tan başka yönelinen/tapınılan, hak ve hakikatten saptıran her varlık, put, şeytan, kâhin ve sihirbaz için kullanılmış eylem ve söylem bu hüküm çerçevesinde değerlendirilmiştir. (Râgıb el-İsfahânî, el-Müfredât, “ṭġv”, “ṭġy” md.leri; Lisânü’l-ʿArab, “ṭġv”, “ṭġy” md.leri)
Kavramın ıstılahi çerçevesi ise daha geniş tutulmuş; Allah ve Rasulü’nün yolundan alıkayon, Allah ve Rasulü’nün koyduğu hükümlerle hükmetmeyen, Allah’a ve Rasulü’ne itaat etmeyen insanlar için kullanılmış ve Allah’tan başka boyun eğilinen insan, şeytan ve her türlü put, tağut olarak nitelendirilmiştir.
Bu yazımızda tağut kavramının dini alt yapısını çizmeye çalışacağız. Konu, içerik itibariyle bu ayki yazının sınırlarını aşacak niteliktedir. Bu nedenle, Allah izin verirse, bölümlemeye gidilerek bir sonraki yazımızda konunun devamı işlenecektir.
Tağut’u İnkarın Dini Altyapısı
1. Tağut’u inkar, şehadet rüknünün evveli, imanın ve tevhidin sıhhatinin ilk şartıdır. Bu hakikat kerim kitabımız Kur’an’da şöyle geçmektedir:
“O halde tağutu/insanı Allah’tan uzaklaştıran her şeyi inkar edip Allah’a inananlar, hiçbir zaman kopmayacak en sağlam kulpa tutunmuşlardır. Zira, Allah her şeyi işitendir; her şeyi bilendir.” (Bakara 2/256).
Kim Allah’a iman eder ve tağut’u inkar etmez ise, ya da tağut’u inkar edip Allah’a iman etmez ise, urvetü’l-vuska’ya /sağlam kulpa temessük etmemiş/yapışmamış olur. Ayrıca bu kişi veya toplum Allah’a hakkıyla şehadette bulunmamıştır. Bu iki ana şart sağlanmadan yani, tağut’u inkar ve Allah’a iman olmadan hakkıyla mü’min olun(a)maz. Bu bağlamda Allah Rasulü’de (a.s.) şöyle buyurmuşlardır:
“Kim Allah’tan başka ilâh yoktur der ve Allah’tan başka ibadet edilenleri inkâr ederse, o kimsenin malı ve kanı haram olur. Gizli hallerinin hesabı ise Allah’a âittir.” (Müslim, Îmân, 37)
2. Tağut’u inkar islam davetinin ana unsurudur. Çünkü bütün Peygamberler, tağutu inkar etmiş ve inananlarını tağut’u inkara ve tağut’a baş eğmemeye davet etmişlerdir. Bu hakikat kitabımız Kur’an’da şöyle geçmektedir:
“Yemin olsun ki biz “Allah’a kulluk edin ve Tağut’tan (azgınlık edenden) kaçının!” diye (emretmeleri için) her ümmete bir elçi göndermiştik.” (Nahl, 16/36)
Çünkü Allah Teala kulunun şirke düşmesini murad etmez/istemez. Kulunun küfrüne de razı olmaz. Bunun için de bir önlem olarak elçilerini kullarına gönderir.
3. Tağut’u veli/dost edinmek küfürdür. Çünkü sahibini İslam milleti olma sınırından dışarı çıkarır. Sahibini ebedi cehennemlik yapar. Bu hakikat Kur’an’da şöyle ifade bulmaktadır:
“Allah iman etmiş olanların dostudur; onları karanlıklardan aydınlığa çıkarır. Kâfir olanlara gelince, onların dostları Tağut’tur (azgınlık edendir); onları aydınlıktan karanlıklara çıkarırlar (gömerler). İşte bunlar ateş halkıdır. Onlar orada ebedî kalıcıdır.” (Bakara 2/257)
Bu emir/uyarı önemlidir. Çünkü bunu başarmak kolay değildir. Bu yüzden dost edinme hususuna azami dikkat etmek gerekir.
4. Tağut’a boyun eğip kul/köle olanlar yaratılmışların en şerlileridirler. Çünkü onlar insanları Allah’ın dininden alıkoyarlar. Bu derin hakikat Kur’an’da şöyle geçer:
“De ki: Allah katında bundan daha kötü konumda olanları size bildireyim mi? Onlar Allah’ın öfkelendiği, dışladığı; kimini maymun, kimini de domuz gibi yaptığı kimseler ile tağutlara boyun eğenlerdir. İşte bunlar daha kötü konumda ve doğru yoldan daha da sapmış olanlardır.” ( Maide, 5/60)
5. Tağut’un yolunda savaş/cihad küfürdür. Konuyla ilgili kerim kitabımızda bu durumun tasviri şöyle ifade bulmuştur:
“İman edenler Allah yolunda; kâfir olanlar ise Tağut (azgınlık yapanın) yolunda savaşırlar. Şeytanın dostlarına karşı savaşın! Şüphesiz ki şeytanın tuzağı zayıftır.” (Nisa, 4/76).
Bu ayet-i kerimenin hükmüne göre Allah Teala, insanı iki fırka/topluluk şeklinde tasvir etmiştir. Üçüncü bir fırka yoktur. Yani hak ve batıl tarafı vardır. İlk fırka kendi programının/metodunun/yönteminin gerçekleşmesi, şeriatının ikrarı, Allah Teala’nın adıyla insanlar arasında adaletin sağlanması için, başka bir ünvan altında değil, sadece Allah yolunda ve iman/mü’min ünvanıyla savaşır/mücadele ve mücahede eder. Bu tevhidin bir gereğidir.
İkinci fırka ise, kendi nizamının ve kanunlarının gerçekleşmesi adına Allah Teala’nın hükmüne ve şeriatına aykırı olacak şekilde tağutu’un yolunda savaşır/mücadele eder. Kim bu ikinci fırka ile beraber savaşır ya da onlara yardım ederse aynen onlar gibi Allah Teala’yı inkar etmiş olur. Bu nedenle iman-küfür mücadelesinde saflar nettir ve ikidir. Ya Hakkın yanındasınız ya da karşısında. Bir üçüncü yol yoktur.
6. Allah’ın indirdiği hükmün dışında bir hüküm vermek de küfürdür. Aynı şekilde Allah Teala’nın indirdiği hükmün dışında hüküm aramak da küfürdür. Bu hakikat kerim kitabımızda şöyle geçmektedir:
“Sana indirilene ve senden önce indirilen(ler)e inandıklarını ileri sürenleri görmedin mi? Onu inkâr etmeleri emredilmiş olduğu hâlde Tağut’un (azgınlık edenin) önünde mahkemeleşmek istiyorlar/Tağuti yasalarla yargılanmak istiyorlar. (Oysa) şeytan onları tamamen saptırmak istiyor.” (Nisa, 4/60).
Allah Teala’nın şeriatından her sapma ve Allah Teala’nın indirdiğinin dışındakilerle hükmetme tağutluktur ve nihayetinde küfrü gerektiren bir tutum ve davranıştır.
Rabbim bütün mü’minleri tağutluktan ve tağuti düzenlerden muhafaza eylesin!
