Esselamu Aleyküm Ya Resûlullah
İlkokulda mektup yazmayı öğretmişti öğretmenimiz. İlk satırlar en güzel hitap kelimeleri ile başlamalıydı. Fakat yere göğe sığdıramadığım için ne yazacağımı bilemedim. Sen en güzel nasıl anılıyorsan ebedi alemde ben de seni, âlini ve ashabını öyle anıyorum. Kabul buyur, olur mu?
Dünya postasında allayıp pullayıp gönderemem, madden ulaşamaz, ulaştıramam ama manevi alemde o nur cemalinin huzuruna ulaşmasını duam ile niyaz edeceğim.
Nasılsın diye soramayacağım. Sen cennet-i firdevsin gülüsün çünkü. Oralar nasıl, sen anlatır mısın? (s.a.v.)
Yamalı hırka giyerdin, orada sana ipekten elbiseler giydirmişlerdir. Dünyalık kumaşlara hiç benzemiyordur ve sana çok yakışmıştır öyle değil mi ya Resulullah?
Tek göz kerpiç odada konaklardın, orada sana köşkler hediye etmişlerdir. Melekler seni nasıl karşıladılar rica buyursam anlatır mısın?
Buğday ekmeğini zaman zaman yerdin hep aç kalır, çok az yerdin. Orada güzel yemekler pişirmişlerdir, Nurdan sofralar kurmuşlardır huzuruna. Yine kendin yemeyip önce başkalarına mı yedirdin merhametli peygamberim?
Müezza karşıladı mı seni? Zarar görmesin diye ordunun güzergahını değiştiğin karıncalar şahitlik etti mi sana?
Bedir’in kuşları, cennettin göğünde nasıl süzülüyorlar, neler zikrediyorlar öğretir misin bana da?
Üveys görebildi mi seni, hasretinle kavrulan, annesine değer veren o kıymetli Üveys. Cemalini görünce nasıl bir ruh haline büründü, konuşabildi mi huzurunda, seni çok özledim ya Resulullah diyebildi mi?
Hatice’n, Aişe’n nasıllar, çocukların, torunların onlar nasıl vakit geçiriyorlar?
Fatıma’n nasıl? Dünyada iken tek çeyizin güzel ahlak olduğunu söyleyen, yaşıtları çeyiz telaşında iken imanını kor gibi elinde tutan Fatıma’n?
Bir videoda izlemiştim. Ten, ne soğukluğu hissedecek, ne de sıcaklığı hissetmeyecek. Dünyadaki gibi aciz olunmayacak. Bu nasıl bir his ya Nebi?
Ayak basıldığı an cennete, tüm sıkıntılar geçecekmiş, hüzne veda ediş nasıldı ya Resulullah?
Ve en çok merak ettiğim bir husus:
“وَادْخُلِي جَنَّتِي
diye buyurduğu zaman Rab’bim.
O’nun nur cemalini görünce ağladı mı gözlerin? Rabbin, Resulunu misafir edince nasıl bir hale büründün? Esselamu Aleyküm, deyip cennete ayak basınca geçti mi sol yanının ağrıyan yeri?
Hiç görmedim seni ya Resulullah ama çok özledim. Seni örnek almak, senin gibi yaşamak istedim. Hani, “…Benim kardeşlerim de beni görmedikleri hâlde bana inananlardır. Mutlaka ben Rabbimden sizinle ve beni görmeden iman edenlerle gözlerimi aydınlatmasını istedim.” (Ramûzu’l-Ehadis s. 361, 4460 hadis / Ebu Nuaym, İbn-i Ömer’den) diye buyurmuşsun ya. İlk zamanlar neden böyle söylediğini idrak edemez, düşünürdüm üzerine. Fakat yaş aldıkça daha iyi anlıyorum. Öyle tuhaf bir zamanın içindeyim ki, akrebin kıskacına aldığı yerdeyim. Her doğan günde yüküm artıyor, dünya bana her gün daha fazla ağır geliyor. Acımıyor diyorum, güçlü durmaya çalışıyorum ama daha fazla acıtıyor. Her şeyle hiçbir şey arasında görünmez ipler var ya Nebi… Göğün sesinde hakikat var ama kimse görmüyor. Hakkı elde tutmak kor gibi. Hakikaten senin de buyurduğun gibi ahir zamanda imanı elde tutmak kor gibi….
Benim gönlümde, gökyüzü teyakkuza geçti. Küsufa hazırlanıyor.
Ve ben de vademin dolacağı mektubumun cevabını, nur cemaline bakarak anlatacağın günü bekliyorum…
Sonsuz salat, selam olsun sana ya Resulullah…
Esselamu Aleyküm…
