“Çocuklara her şeyin oyunlaştırılarak öğretilmesi gerektiğini söyleyenlerde vardır ‘Hepimiz yanılıyoruz ama herkes farklı bir biçimde yanılıyor’ sözünü söyleyen Lichtenberg bunun budalalık olduğunu söyleyerek hicveder. Çünkü çocuklar elinde sonunda iş hayatına gireceklerdir ve erken yaşlarda ona hazırlanmalıdırlar.”
Bu ifadeleri “Eğitim Üzerine” adlı kitabıyla Kant tarafından okumuştum. Bir ailenin neliği üzerine araştırma yaptığınızda karşınıza birçok disiplinden farklı cevaplar çıkacaktır. Çünkü her disiplin farklı pencereden görür aynı aileyi ve böyle de görmesi gerekir. Bu nedenle tanımsal bir uzlaşma sağlanmaz. Eğitim alanına gelindiğinde aile, çocuğun antrenman sahası olarak görülür. Nasılki antrenman bir yarışmanın simüle haliyse aile de çocuğun ilerideki dahil olacağı yarışmanın, zorlukların ve güzelliklerin simüle halidir.
Aile bu simüle sürecinde illaki yanlışlar yapacak, vermek istediği mesajlar yanlış algılanabilecek ve yanlış bir metot kullanabilecektir. Peki gerçek hayat böyle değil midir zaten. Bir sürü tutarsızlıklar, amacın başka sonucun başka olduğu bir sürü garip hadiseler ve cezasız kalmayan iyilikler… Dolayısıyla gerçek hayatı simüle için oluşturulan aile içi yanlış metot bile aslında dışarıda sürekli var olan doğru bir eğitim metodu olabilir.
